Cibavit eos es un himno tradicional católico en estilo de canto gregoriano. Fue escrito de forma anónima, con mucha probabilidad por un monje u otro religioso. El canto gregoriano es uno de los estilos más tempranos de música escrita en el mundo occidental y ha jugado un papel importante en el desarrollo de la polifonía.
En las partituras, las notas no tienen tallos o una firma de tiempo. Esto permite que cada rendimiento difiera en ritmo y longitud.
Cibavit eos forma parte de un trabajo mayor conocido como Occo codex, uno de los más conocidos manuscritos musicales de la corte de Habsburgo-Borgoñón, de los Países Bajos. Este libro coral unió a muchos de los más grandes compositores de la época (Isaac, Mouton, y Josquin) junto con obras menos conocidas o anónimas.
Data de alrededor de 1515-17, y contiene una colección de polifonía en honor al Santísimo Sacramento (Corpus Christi). Esta pieza anónima usa versos del Salmo 81 (el Introito tradicional para el Corpus Christi) y termina con la doxología (“Gloria al Padre …”). Agrega un contrapunto interesante al ajuste original del canto gregoriano.
Cibávit éos ex ádipe fruménti, allelúia: et de pétra, mélle saturávit éos, allelúia, allelúia, allelúia, Exsultáte Déo adjutóri nóstro: jubiláte Déo Jácob. Glória Pátri, et Fílio, et Spirítui Sáncto. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, et in saécula saeculórum. Amen. Cibávit éos ex ádipe fruménti, allelúia: et de pétra mélle saturávit éos, allelúia, allelúia, allelúia,